Ik heb een grote voorliefde voor ’doen’. De verschillende projecten waar ik aan (mee)gewerkt heb en nog mee bezig ben zouden er nooit zijn zonder de kracht van de dopamine. Voor mij is actie ondernemen meer een kwestie van intuïtie dan van kansberekening. Natuurlijk is het fijn om enige zekerheid te hebben of de energie (geld, tijd) die je ergens in wil steken wel goed besteed is. Maar toch, dat tintelende gevoel van een idee dat zich in de werkelijkheid manifesteert blijkt telkens krachtiger. Waarom dan toch voor deze kop gekozen? Omdat twijfel een minstens even sterke kracht is. Twijfel zorgt ervoor dat je verschillende kanten blijft onderzoeken, je realiseert je dat je het niet zeker weet. Toch lijkt het wel of een groeiend deel van ons zijn best doet om de zaken zo zeker mogelijk te weten, of in ieder geval te doen alsof. Natuurlijk, een beetje zekerheid uitstralen kan geen kwaad, maar echt gaan geloven dat je dingen om je heen helemaal snapt is gruwelijk beperkend.
Enige tijd geleden had ik het genoegen om een lezing van Jan Terlouw bij te wonen. Meneer Terlouw is naast schrijver en politicus ook wetenschapper. Tijdens zijn verhaal vertelde hij dat een wetenschapper de taak heeft om zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen, in de wetenschap dat dat nooit helemaal gaat lukken. Hoewel ik geen wetenschapper ben, voel ik me wel verwant met de nieuwsgierigheid die deze mensen moeten hebben. De nieuwsgierigheid om dingen te blijven bevragen en onderzoeken. Ja, meer nog dan twijfel is nieuwsgierigheid een eigenschap die we moeten koesteren. In een tijd waarin door de vele technologische doorbraken het ene paradigma na het andere omver wordt geblazen is de nieuwsgierigheid naar nieuwe mogelijkheden onontbeerlijk.
Toch vormde een filosofische uitspraak de inspiratie voor deze column. Het mooie van filosofen vind ik dat ze een soort bewustzijn proberen te creëren waarin de dingen om ons heen duiding krijgen. En bewustzijn is soms ook zo’n ondergesneeuwde eigenschap in onze zoektocht naar zekerheid. Terwijl bewustzijn in een tijd van verandering juist ankers biedt voor de zoekende mens.
Hoe zou dan de ideale combinatie om de toekomst aan te gaan eruit kunnen zien? Wellicht die van de filosofische wetenschapper met het lef van de ondernemer? Ik wens u in ieder geval de nieuwsgierigheid om de nieuwe ontwikkelingen te onderzoeken, het bewustzijn te realiseren wat dat voor u kan betekenen en het lef om ermee aan de gang te gaan!
Oh, en die uitspraak, was die nou van Descartes of toch van Aristoteles? Ik twijfel…