Home » Archieven voor peter

Auteur: peter

Twijfel is het begin van wijsheid

Ik heb een grote voorliefde voor ’doen’. De verschillende projecten waar ik aan (mee)gewerkt heb en nog mee bezig ben zouden er nooit zijn zonder de kracht van de dopamine. Voor mij is actie ondernemen meer een kwestie van intuïtie dan van kansberekening. Natuurlijk is het fijn om enige zekerheid te hebben of de energie (geld, tijd) die je ergens in wil steken wel goed besteed is. Maar toch, dat tintelende gevoel van een idee dat zich in de werkelijkheid manifesteert blijkt telkens krachtiger. Waarom dan toch voor deze kop gekozen? Omdat twijfel een minstens even sterke kracht is. Twijfel zorgt ervoor dat je verschillende kanten blijft onderzoeken, je realiseert je dat je het niet zeker weet. Toch lijkt het wel of een groeiend deel van ons zijn best doet om de zaken zo zeker mogelijk te weten, of in ieder geval te doen alsof. Natuurlijk, een beetje zekerheid uitstralen kan geen kwaad, maar echt gaan geloven dat je dingen om je heen helemaal snapt is gruwelijk beperkend.

Enige tijd geleden had ik het genoegen om een lezing van Jan Terlouw bij te wonen. Meneer Terlouw is naast schrijver en politicus ook wetenschapper. Tijdens zijn verhaal vertelde hij dat een wetenschapper de taak heeft om zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen, in de wetenschap dat dat nooit helemaal gaat lukken. Hoewel ik geen wetenschapper ben, voel ik me wel verwant met de nieuwsgierigheid die deze mensen moeten hebben. De nieuwsgierigheid om dingen te blijven bevragen en onderzoeken. Ja, meer nog dan twijfel is nieuwsgierigheid een eigenschap die we moeten koesteren. In een tijd waarin door de vele technologische doorbraken het ene paradigma na het andere omver wordt geblazen is de nieuwsgierigheid naar nieuwe mogelijkheden onontbeerlijk.

Toch vormde een filosofische uitspraak de inspiratie voor deze column. Het mooie van filosofen vind ik dat ze een soort bewustzijn proberen te creëren waarin de dingen om ons heen duiding krijgen. En bewustzijn is soms ook zo’n ondergesneeuwde eigenschap in onze zoektocht naar zekerheid. Terwijl bewustzijn in een tijd van verandering juist ankers biedt voor de zoekende mens.

Hoe zou dan de ideale combinatie om de toekomst aan te gaan eruit kunnen zien? Wellicht die van de filosofische wetenschapper met het lef van de ondernemer? Ik wens u in ieder geval de nieuwsgierigheid om de nieuwe ontwikkelingen te onderzoeken, het bewustzijn te realiseren wat dat voor u kan betekenen en het lef om ermee aan de gang te gaan!

Oh, en die uitspraak, was die nou van Descartes of toch van Aristoteles? Ik twijfel…

Wat is je ROI op verandervermogen?

Investeer je wel genoeg?

En dan bedoel ik niet in spullen, met geld, maar investeren in verandervermogen. De wereld verandert om je heen, sneller dan ooit. Vaak langzamer dan we voorspellen, maar meestal sneller dan we comfortabel vinden. Wel weten we dat wanneer een verandering zich plots aandient, we vaak te laat zijn om er goed mee om te gaan. 

Toch kom ik regelmatig mensen tegen die weten te beargumenteren dat het allemaal wel meevalt met die technologische versnelling, en daarom niet investeren in hun verandervermogen. Mijn waarneming is dat we ons in de luren laten leggen door de verkeerde argumenten.

Dat heb ik niet nodig, toch…

1) “De belangrijkste technologische impact zich al tijdens en kort na de industriële revolutie heeft voltrokken”. De enorme fabrieken en machines hebben toen voor een onvoorstelbare verandering van ons leven gezorgd. Grote gebouwen, enorme steden, treinen, auto’s en daarna wasmachine’s, tv’s. Voor iedereen!  

2) “Als ik om me heen kijk zie ik niet zo bar veel veranderen.” Auto’s hebben nog steeds wielen, mijn huis is van stenen en hout, en type doe ik nu op een toetsenbord in plaats van een typemachine.

3) “Ik las laast dat een belangrijke econoom had gezegd dat de laatste belangrijke uitvinding de wasmachine is geweest, omdat er toen een heleboel vrouwen aan het productieproces konden deelnemen.”

4) “Leuk hoor die nieuwe app/3dprinter/drone/telefoon/website, maar wie gaat daar nou echt mee aan de gang?”

5) “Ja ik zie dat deze ontwikkeling in die markt (ergens anders) een impact heeft, maat bij ons zal dat nooit voor grote verandering kunnen zorgen.” 

feiten verdwijnen niet door ze te negeren.

Paradigma pedagogiek 😉

Paradigma’s zorgen voor een heel andere (mogelijke) werkelijkheid. Er zijn op dit moment op zoveel gebieden baanbrekende technologische ontwikkelingen gaande dat we mijns inziens moeten leren te jongleren met paradigma’s. Zo zorgt de overvloed aan netwerk en informatie voor heel andere wetten van toegang, distributie en vormen van kennis, ideeën en acties. Zorgt digitalisering (mede door de-materialisering) voor andere dynamieken van productie, beschikbaarheid, verdeling en dus economische modellen. En zorgt de explosie aan sensoren in auto’s, gebouwen, machines en smartphones voor heel nieuwe observatie mechanismen. Een systeem waarbij miljarden oortjes, oogjes, neusjes en andere kunstmatige zintuigen een constante waarneming van gedrag van mensen, materie, dieren, planten enzovoorts mogelijk maakt. Zelflerende algoritmen gaan vervolgens met de data van al die waarnemingen aan de haal. En analyseren, leren en voorspellen zaken op een snelheid die we nooit voor mogelijk hadden gehouden.

Wat hebben deze ontwikkelingen gemeen? Ze zijn niet (zoals eerder) tastbaar, materieel, uit atomen opgebouwd. Je kunt er niet in zitten, geen spijker mee inslaan, niet in wonen en niet opeten. Dat maakt ze juist zo lastig te voorspellen; natuurkundige wetten hebben minder invloed.

Gevaarlijke strategie!

Het idee dat het allemaal wel meevalt met die veranderingen is dan een zachte heelmeester voor een knagend gevoel van urgentie. Dat negeren is een  gevaarlijke strategie. Zeker in een wereld waar het ene na het andere model op zijn kop gaat. Waar een business in no-time kan floreren en een andere daarmee wegvaagt. En waar digitalisering hele beroepsgroepen overbodig maakt en weer andere kansen mogelijk maakt! Daarom; Investeer in verandervermogen.

Sta open voor verandering & oefen je flexibiliteit, dat geeft je een voordeel in dit tijdsgewricht.

Twijfel je nog? Vraag je dan eens af wat jouw Return On Ignoring kan zijn…

 

*Uiteraard zijn er nog veel meer relevante en vaak duizelingwekkende ontwikkelingen te noemen die de manier waarop we leren, werken, eten, liefhebben, verzorgen, beschermen en ontwikkelen radicaal gaan beïnvloeden. Ik tracht hier een overzicht van bij te houden.

**Peter werkt continue aan zijn eigen verandervermogen door een combinatie van orde & chaos, nieuwsgierigheid en microhabits. Meer inzichten en tips hoe je in je verandervermogen (en dus innovatiekracht) kan investeren?  Lees “Warorde”

It’s not the economics, stupid

“De economie draait als een dolle maar de lonen kunnen niet allemaal omhoog”.

Vakbonden, politiek en pers buitelen over elkaar heen en zelfs VNO NCW voorzitter Hans de Boer geeft aan dat de lonen kunnen stijgen. Aan de andere kant geven werkgevers in bijvoorbeeld detailhandel en bouw aan dat het nog lang niet zover is, en lijken die ‘de hand op de portemonnee’ te willen houden. Natuurlijk is loonsverhoging of –matiging een oud spel tussen werkgevers en werknemers, maar volgens mij is er nu meer aan de hand met onze economie…

De tijd dat de rijkste bedrijven ook de meeste ‘assets’ bezaten ligt achter ons. Tech bedrijven, en zeker diegenen die het moeten hebben van data, netwerk en slimme algoritmen hebben lang niet zoveel gebouwen, zware machines en mensen meer nodig om hun enorme rijkdom te vergaren. Om een paar heel bekende voorbeelden te noemen; Hoeveel vastgoed bezit AirBnB? hoeveel auto’s Über, hoeveel zware industriële machines Google en Facebook? Én; hoeveel mensen hebben ze in dienst in verhouding tot de enorme omzetten die er behaald worden? Daarnaast; bedrijven kunnen heel hoog gewaardeerd worden op de beurs en nog nooit een cent winst hebben gedraaid. Wonder of ecomonics?

Ook jij als consument komt in een heel andere economische dynamiek terecht door het gebruik van digitale diensten als Spotify, Netflix en Wikipedia. Gebruik ja, geen bezit nee. Als producten of diensten gedigitaliseerd worden komen ze over het algemeen van een relatieve schaarste in absolute overvloed terecht. Het kost nu eenmaal weinig tot niets meer om een digitaal bestand (landkaart, film, muziek, app) te dupliceren en te distribueren. Ons geliefde internet is daarnaast een onverbiddelijke kopieer (en mix) machine gebleken.

Meer toegang, minder bezit, geautomatiseerde productie door robots, bedrijven die groot worden met het aan het aan elkaar knopen van mensen (Facebook), informatie (Google), slaapkamers (AirBnB), muziek (Spotify), auto’s (Über), spullen (Amazon) en ga zo maar door.

Laten diezelfde bedrijven nou ook nog eens heel weinig belasting betalen doordat overheden die bedrijven maar wat graag aan hun ‘economie’ willen toevoegen. Bovendien betekent (in verhouding) weinig personeel, weinig vastgoed en weinig voorraad nóg minder belasting.

De economie blijven benaderen als de wetenschap van het verdelen van schaarste goederen is in een tijd van digitalisering (overvloed) niet alleen achterhaald maar ook onzinnig. Loonsverhoging bij (schaarser wordende) traditionele bedrijven halen om de achterblijvende ‘koop’kracht te compenseren is in mijn ogen dan ook een middel uit vervlogen tijden.

In het FD van vandaag stelt Sectorhoofd Mari Martens van FNV geen begrip te hebben voor klaagverhalen uit de detailhandel. ‘Als je in dit economische klimaat nog steeds geen geld weet te verdienen, dan ben je een ondernemer van niks. Houd er dan maar mee op’. Mari zal als doorgewinterd bestuurder(…) natuurlijk goed weten hoe je dat wel doet én zou zijn personeel graag van zijn zuurverdiende centjes goed betalen, maar dat terzijde. Als je als bestuurder niet in de gaten hebt wat er allemaal in de wereld aan het gebeuren is en blijft hangen in de status quo lijkt me dat het tijd wordt om zélf iets anders te gaan doen.

Nee, laten we proberen te begrijpen dat digitalisering en de rap voortschrijdende technologische ontwikkelingen niet alleen globalisering en overvloed aan het aanjagen is, maar dat het ons economische/bureaucratische/“theorie is heilig” systeem volledig onder druk zet. Discussie over een radicaal ander belastingstelsel waarbij de belasting valt waar verdiend en/of vervuild wordt moeten gevoerd worden. Het liefst in een systeem waar velen meedenken en mogen uitproberen wat wel en niet lukt voordat we miljoenen uitgeven aan het zoveelste plan dat op aannames gebouwd is. Een maatschappij in ‘permanent beta’, heeft ruimte voor verandering, kortere feedbackloops, lef en creativiteit nodig. Niet nog meer 5 tot 10 jaren plannen, stuurgroepen, complexe regelgeving, dicht gekitte organisaties met excelridders en vergadertijgers.

Laten we kijken hoe we de boel een beetje eerlijk kunnen verdelen in de praktijk, er is genoeg en er komt nog veel meer. Maar dan is het essentieel om te zien waar dat ‘meer’ zit. Mijn gok? Niet bij meer belasting en lonen halen bij de hardwerkende (mkb) ondernemer en die ‘paar’ menselijke werknemers die overblijven…

(zelf) Meten is (zelf) weten

Een vreemd cluppie
Een paar jaar geleden ben ik de Quantified Self movement gaan volgen. Quantified Self staat voor het tracken, analyseren en onderzoeken van je eigen data. Dit kan het aantal stappen zijn dat je zet, maar ook je reisgedrag naar aanleiding van je agendadata gecombineerd met bijvoorbeeld je slaapdata. Ik heb iemand ontmoet die via foto’s de conditie van haar haar onderzocht en zo waardevolle informatie over haar gezondheidsklachten met haar artsen kon delen. Of wat te denken van Mark Carranza en zijn memory experiment waarbij hij in een soort DOS-programma (noem het een Memex) al jaren zijn gedachten en ontmoetingen vastlegt.

Ik realiseer me terwijl ik dit schrijf dat ik inmiddels meer meet (en analyseer) dan ik dacht. Zo meet ik mijn activiteit met een stappenteller, runkeeper en mijn telefoon. Mijn horloge meet mijn trainingsactiviteit en hartslag en zorgt dat ik voldoende sta op een dag. Focus@will zorgt voor een optimale focus op mijn werk en helpt mijn productiviteit te meten. Ik heb via uBiome inmiddels mijn darmflora en fauna in beeld én actie genomen door anders te gaan eten.

Serieus?
Gebruikelijk bij dit soort ontwikkelingen is dat mensen ze (zeker in het begin) niet serieus nemen. ‘Wie gaat er nou de hele dag van alles bijhouden en waarom zou je dat doen?’ heb ik jaren mogen aanhoren. Maar net als bij alle technologie gebeurt het onder je neus, maar heb je het misschien niet eens in de gaten. Als je zelf al niet van alles bijhoudt met apps als move, runkeeper of een calorieënteller, dan doet je applewatch, je fitbit of je telefoon dat wel. Zónder dat je het misschien zelf in de gaten hebt. De grote techjongens weten allang dat meten nuttig is. Ze meten je luister- (spotify), kijk- (netflix) en online gedrag (google/facebook), gebruiken je data over eten, drinken en reizen en verkopen hun analyses van jouw data aan de hoogste bieder.

Maar waarom dan?
Maar waarom zou je dan zélf van alles meten? Uit eigen ervaring weet ik inmiddels dat het bijhouden van mijn activiteiten me bewust maakt van mijn gedrag. Ik weet dat er een relatie is tussen hoe ik me voel, mijn productiviteit, de hoeveelheid slaap, het aantal stappen dat ik zet per dag, mijn hartslag en uiteraard hoeveel en wat ik eet en drink. Open deur? Ja natuurlijk! Maar in een wereld waar we steeds minder bewust lijken te worden van ons lichaam (en onze geest) voor mij een groot goed. En dan heb ik het nog niet eens over het enorme voordeel van al die (persoonlijke) data in relatie tot mijn gezondheid en vooral de gezondheidszorg. Wanneer ik ergens last van krijg hoef ik op een aantal gebieden niet meer te wachten op de resultaten van tests, kan ik zelf sneller actie ondernemen op mijn gedrag en ben ik zelf een nog belangrijker bron van informatie voor artsen. En als mijn horloge straks mijn bloedwaarden continu in de gaten houdt, wordt het pas echt interessant!

Waarom is Quantified Self zo’n relevante beweging? Omdat jij hier het onderzoek, de data en de resultaten deelt, met als doel samen wijzer en vooral gezonder te worden en niet per se zoveel mogelijk geld verdienen. Omdat jouw data van jou is en omdat jouw data anoniem, samen met de anonieme data van talloze anderen, buitengewoon waardevol is voor jou en de anderen die delen. Omdat voorkomen beter dan genezen is en met meer inzicht in gezonde leefgewoontes en aanpassingen aan ons gedrag de gezondheidszorg straks wél betaalbaar blijft!

Nu maar hopen dat medici, farmaceuten, producenten, verzekeraars en overheid vlot gaan inzien dat de vraag van wie persoonlijke data is niet aan hen is. Eigenaarschap van je eigen data is een fundamenteel recht en het is de plicht van iedereen daar zo zorgvuldig mogelijk mee om te gaan. Ondertussen blijf ik lekker zelf meten en kom ik steeds meer te weten.

 

‘Vertrouwen, hoe regel je dat?’

‘Vertrouwen, hoe regel je dat?’

Een van de belangrijkste onderdelen in onze relaties met onze omgeving is vertrouwen. Dat geldt voor 1-op-1 relaties, maar net zo goed als voor vertrouwen in groepen mensen. Bijvoorbeeld het vertrouwen dat iemand komt opdagen. Het vertrouwen dat we met zijn allen aan één kant van de weg blijven rijden. Het vertrouwen dat de meeste mensen het goed met elkaar voorhebben. Toch is vertrouwen alleen niet genoeg; soms moet je erop kunnen vertrouwen dat iets waterdicht geregeld is. Het reguleren van vertrouwen levert zekerheid op. Dat reguleren doen we door middel wetten en regels. Het heeft ons veel gebracht… maar slaan we niet een beetje door?

De wet staat vol met ge- en verboden. Dingen die je niet mag doen. Zo biedt de wet de burger bescherming. Maar kan je de wet ook ‘omdraaien’? Als in de wet iets níet staat beschreven als fout – is het dan oké om wel te doen? Onze veiligheid regelt de overheid. Als het mis gaat, hebben we de politie, brandweer of ambulance. Troep op straat? Daar hebben we de gemeentereiniging voor. Een ‘verward’ persoon? De verantwoordelijkheid van de GGD, GGZ of de politie. Groeit er onkruid naast de voortuin? Vinkje vergeten bij de aanvraag van vergunning? Volg de regels, die lossen het op, of niet… Als we eens wat meer vertrouwen kregen in onze eigen verantwoordelijkheid om dingen te regelen.

trust-quotes5

Als een procedure een werknemer voorschrijft dat hij (of zij) iets moet doen, dan doet hij het. Als een werknemer het vertrouwen krijgt dat hij het goed zal doen, dan doet hij z’n best. Een wereld van verschil. Welke werknemer heb je het liefst, in een tijd dat we telkens opnieuw moeten uitvinden wat en hoe dingen werken?
Denk daar eens over na…
Hoeveel vertrouwen is er uit jouw team ‘wegge-managed’? Welk gedrag proberen we af te dwingen met regels? Trouwens, wanneer heb je zelf voor het laatst iets nieuws gedaan in het vertrouwen dat het wel goed kwam? Natuurlijk gaat er dan weleens wat mis. En dat kost tijd en doet soms pijn. Maar de tijd die je wint door niet overal een procedure of contract voor op te stellen (dat alle partijen dan weer door moeten lezen!), en de fijne bijproducten van regelen met vertrouwen (verbinding, serendipity, wederkerigheid) zijn zo veel waard. Die compenseren de gemiste tijd als het een keer misgaat ruimschoots. Bovendien; als iemand je vertrouwen niet waard is…

 

Denk er nog eens over na.
In een tijd van verandering wil je kunnen bewegen. Maar wat brengt je verder? Meer procedures? Of meer vertrouwen in je team?Als je talenten om je heen wil verzamelen, laat je ze dan vrijuit hun talent benutten? Of dwing je ze in de mores van de zaak?Wat is leuker, elkaar bevechten met contracten of je energie gebruiken en samenwerken aan iets nieuws?Wat voelt beter, je omdraaien en 112 bellen of kijken of je iemand zelf kan helpen (ik vertrouw erop dat je weet wanneer je het eerste moet doen)Regels, wetten en procedures zijn nuttig. Maar soms (steeds vaker) is vertrouwen in jezelf en anderen een heel goede manier om écht verder te komen.

Vertrouwen regel je niet, vertrouwen verdien je (ja, jij ook).

 

ChaosMaster in de war

Een (leerzame) anekdote

Een grote bank had een evenement gepland en een relatie van me had mijn naam doorgegeven voor een lezing. De bank was nieuwsgierig en belde me voor een voorbespreking op locatie. Normaal voldoet een telefonische werkbespeking, maar ik dacht, vooruit. Het gesprek met vier bankmedewerkers en één externe verliep in opperbeste sfeer.

Vertrouwen
Het gesprek ging over hoe belangrijk het is om weer vertrouwen terug te krijgen in samenwerkingen. Niet meer te werken op basis van bureaucratie, omdat dat beknelt. Bureaucratie, zo vonden we eensgezind, zit in de weg zit en zorgt voor vertraging. In een wereld die snel verandert, wil je geen vertraging in je organisatie.

We hebben samen de inhoud van mijn lezing doorgesproken en namen uiteindelijk met groot enthousiasme afscheid van elkaar. Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje: ze wilden me graag als spreker voor hun evenement. Mooi!
Kosten noch moeite werden gespaard, zo’n tweeduizend uitnodigingen werden verstuurd en alles liep gesmeerd.

Bureaucratie
Tot er een paar weken later een contract op de mat viel. Een kantje of 55 met onder meer een Service Level Agreement. Ik mailde de bank dat ik niet zo enthousiast meer was. Afgezien van allemaal moeilijke dingen stond er in het contract dat ik een uur vóór aanvang aanwezig moest zijn (prima) voor de generale repetitie (nog nooit meegemaakt). Ik maakte me een voorstelling van deze generale: ik op het podium, voor een zaal met ruim 1500 stoelen, waarvan drie bezet. Ik zou de lege, echoënde zaal mijn verhaaltje vertellen. En stel nou dat de drie aanwezige luisteraars toch niet enthousiast zouden zijn. Zouden ze dan verwachten dat ik een andere Peter Ros naar voren zou schuiven? Ik zag het niet voor me.

Huh?
Door mijn reactie belde men direct op. De verklaring? “Je weet hoe dat soort dingen gaan.” Ik zei: “Nee, leg eens uit. Wat is er gebeurd tussen het moment dat wij met zijn zessen een positief gesprek hebben, en het moment dat dit contract op mijn deurmat valt? Ik ben in de war. Over het gebrek aan vertrouwen, over de enorme hoeveelheid energie die in de verkeerde dingen wordt gestopt. Over dat het blijkbaar logisch is om heel onlogische dingen te doen. Terwijl wij een lezing hebben besproken die ingaat op het smorende effect van bureaucratie…”

Uiteindelijk zijn we er uitgekomen. Ik mocht het contract naar hartenlust aanpassen. Dus ik heb in de kantlijn aantekeningen gezet, en bij een groot deel aangegeven dat ik het niet gelezen had. Bij de alinea over de generale repetitie schreef ik: ‘Deze tijd gebruik ik om mijn laptop aan te sluiten, mijn headset op te doen en een kopje koffie te drinken.’

Lezingen geven is leerzaam, ook voor mij. En voor alle toekomstige geïnteresseerden: Ik laat me graag inhuren, maar ik ben niet te koop.

 

Nog nooit zo riskant om op safe te spelen!

De meeste mensen gaan risicomijdend door het leven. En ondernemers (of bestuurders, managers of) zijn net mensen… Een onontgonnen nieuw pad betreden, het onbekende verkennen? Dat klinkt als een verdomd slecht businessmodel. Het kan je immers op de hoon van je collega’s komen te staan. Dag reputatie. Het kan een enorme tijdsverspilling zijn. Dag investeringen.
Gek genoeg is het gevaarlijk om voor ‘safe’ te gaan. Vandaag de dag is het voor een ondernemer dodelijk om je nek níet uit te steken. De key-eigenschap voor een succesvol ondernemer is tegenwoordig zijn of haar bereidheid om fouten te maken. Ik zeg niet dat je fouten móet maken, maar dat je het risico moet durven lopen. Als je in de huidige kanseconomie op safe speelt, is de kans groot dat je een nieuwe kans niet ziet. En dan lig je voor je het weet op je rug met je pootjes in de lucht. Denk maar aan whatsapp die de sms-markt overneemt. Of Tesla, waarvan alle gerenommeerde automerken ’s nachts wakker liggen…

Hoe pluk je de vruchten uit chaos? >>meer over kansen in chaos<<

P.s. Ik kwam dit geweldige filmpje van Nike tegen, de boodschap spreekt voor zich…

 

Wil je een baan, of…

Hoewel de angst voor het verlies van werk heel menselijk is, zie ik vooral een positieve beweging door de jaren heen. Het automatiseren van zware arbeid heeft ons welvaartgebracht: Meer toegang tot voeding, onderwijs, onderdak, vervoer en vrije tijd. Het digitaliseren van informatie en processen brengt ons nog meer welvaart. Toegang tot informatie, snelheid in handelen, entertainment, betere gezondheidzorg en meer vrije tijd. Door de exponentiële groei van technologie staan we aan de vooravond van massale intelligentisering. Ook deze golf zal naast vele uitdagingen nóg meer kansen met zich meebrengen. Voor mij staat vast dat de mens steeds verder opschuift in het welzijn. Veel banen waar we ooit voor vreesden dat ze zouden verdwijnen, zouden we nu niet meer willen doen. Zo zullen we straks ook terugkijken op saai spreadsheetwerk, urenlange controle sessies en steeds repeterende productie handelingen. Wat we dan wel gaan doen als toegang tot welvaart en vrije tijd voor steeds meer van ons de basis is? Met aandacht voor elkaar en voor de wereld zorgen. De volgende stap in welzijn!

Trump; het presidentschap als businessmodel

The infinite Brand
Het medialandschap is bezaaid met ‘nieuws’ over Trump. Je kan veel over hem zeggen, maar media aandacht genereren kan hij als geen ander. De tijdsgeest voelt hij ook feilloos aan, het leven is een grote soap en fakenews heeft hij praktisch zelf uitgevonden! We vragen ons dagelijks af waar hij heen wil: wat zijn zijn doelen, zijn drijfveren, zijn visie? Ik denk dat het vrij simpel is: Trump benadert het presidentschap als alles in zijn leven, een manier om zichzelf en zijn nabije omgeving te verrijken met macht en dollars.
Het bewijs is empirisch, een greep uit de afgelopen week:
  • Presidents-adviseur Kellyanne Conway maakt ongegeneerd reclame voor de kledinglijn van Dochter Ivanka tijdens een interview met Fox vanuit het Witte Huis.
  • Echtgenote Melania eist 150 mln van de Daily Mail wegens schade aan haar ‘merk’ als First Lady
  • De beloofde muur tussen Donald Trump en zijn zakelijke belangen zal waarschijnlijk langer op zich laten wachten dan die tussen Mexico en de VS.
3132371-trump-quote-never-be-too-greedy
Ondertussen plaatst Trump zoveel mogelijk ‘vriendjes’ op strategisch handige plekken, creëert hij in een noodtempo voor ‘you owe me’s’ in Rusland en zorgt vooral voor nieuwe contracten in de ‘oude economie’ waar hijzelf vandaan komt. De grootste aanjager van de VS; Silicon Valley vindt Donald niet zo belangrijk. Daarnaast sluit hij de grenzen van 7 islamitische landen, maar niet die van Saoudi Arabië en Egypte. Nota bene de landen waarvandaan de meeste aanslagen op de VS zijn gekomen. Waarom? In deze landen heeft het imperium Trump zakelijk belangen.  En Donald? Die ziet zijn merk alleen maar meer waard worden. Na je naam op gebouwen, soaps, steaks, wodka, een nepuniversiteit, boeken, petjes, after shave, kauwgom en weet ik veel wat meer blijft er toch maar een ding over als je niet kan rappen; het presidentschap.
Voor diegenen die denken dat het allemaal wel meevalt, en misschien wel goed uitpakt…. Ik denk het niet. Trump speelt zijn hele leven al een “zero sum game”; de winst voor de een is het verlies van de ander. En Trump is niet van plan om verlies te nemen.

Rendement op vrijheid

Rendement, een woord dat je vaak hoort. Alles moet renderen in onze op geld gebaseerde maatschappij. Anders doe je het niet goed, toch? Met de trend van rendement kwam ook het optimaliseren van processen, het maximaliseren van winst en de focus op efficiëntie. De Excel-ridder kwam aan de macht.

We hebben overal de rek opgezocht en verbruikt, de ruimtes gevuld en de laatste druppel uitgewrongen. En nu vragen we ons af waarom we niet meer kunnen bewegen. Waarom is verandering zo moeilijk? Hoe gaan we nu verder met innovatie? Wie durft er nou weer eens wat nieuws? Een simpele wetmatigheid: om te kunnen bewegen heb je ruimte nodig. Ruimte die je eerst moet creëren en dus de vrijheid om die ruimte in te nemen.

 Vraag jezelf eens af wat jouw rendement op vrijheid kan zijn. Dat kan als persoon, organisatie of voor je business. Niet te lang, want dan moet je er een plannetje voor maken. 😉